Afleiðingar heimsfaraldursins hefur heldur betur leitt í ljós ýmsa bresti í velferðarkerfinu. Fátt er svo með öllu illt, gæti einhver sagt.
Ekki aðeins eru atvinnuleysisbætur alltof stuttar (staðreynd sem hefur blasið við alltof lengi). Sjálft bótatímabilið sem miðast við 80% af meðallaunum er heldur stutt eða tvö ár. Dragist COVID-ástandið enn frekar á langinn er ljóst að bæði atvinnuleitendur og sveitarfélög verða fyrir verulegu höggi.
Þá má í þessu sambandi spyrja hvort ekki þurfi að auka enn frekar svigrúm til starfs- og endurmenntunar hjá atvinnuleitendum. Slík ráðstöfun gæti jafnframt verið heillavænleg til framtíðar litið og áhrifa fjórðu tæknibyltingarinnar.
Dr. Ólafur Margeirsson rifjaði nýlega upp í athyglisverðri grein á Kjarnanum atvinnuframboðstryggingu sem annan valkost við hefðbundnar atvinnuleysisbætur. Einnig fjallar hann í þessari grein um borgaralaun og ber lauslega þessar tvær ólíku en áhugaverðu leiðir saman.
Atvinnuframboðstrygging er trygging á framboði af störfum, endurmenntunarnámskeiðum og samfélags- og umhverfisverkefnum þar sem þátttakendur fá borgað laun sem duga til lífsviðurværis fyrir að vinna viðkomandi störf, sitja viðkomandi endurmenntunarnámskeið eða starfa við viðkomandi samfélags- og umhverfisverkefni. Ríkissjóður fjármagnar atvinnuframboðstryggingu.
Þetta eru áhugaverðar hugmyndir og allrar athygli verðar. Í Danmörku býðst námsmönnum að kaupa sér fyrir lítið verð atvinnutryggingu, sem er í ætt við þetta úrræði. Tryggingar af þessum toga eru því þegar í boði í nágrannalöndunum.